bizde son on yıllardır “siyaset yapma” sopası vardır. birisi doğru yerden, haklı bir eleştiri yaptı mı siyaset yapma denir. oysa siyaset hayatın nefes aldığın her yerindedir. birazdan yazacaklarım bir futbol ya da genel olarak spor yazısı değildir.
avrupada halkın seçimlere genel katılım ortalaması %50lerde seyretmektedir. hatta kimi ülkelerde %50den azdır. aslında bu mantık olarak ve doğrusu halkın çoğunluğu tarafından kimin seçildiği umursanmamaktadır. çünkü hepsine güvenleri yoktur. hepsi aynıdır. kısmen haklılar çünkü küresel ekonomi çağında politika ve egemen politika da ayrıksı durmak imkansız görünüyor. ayrıksı olamıyorsan başka bir hayat mümkün tarafında değilsen de politika ürettirmiyorlar.
egemenlerin yeni savaşı rusya-ukrayna. yeni değil aslında, hem örtük hem de açık ve fiili olarak. mağdur ülke ukrayna toprakları işgal edilmiş. kadınlar, çocuklar polanya, romayaya sığınmış. erkekler savaşmak için ülkelerinde. herkesin malumudur ki savaş sadece cephede yapılmaz. hem de her türlüsü. hele de günümüzde. ikonları, edebiyatı, sineması velhasıl insana dair ne varsa piyasaya sürülür. piyasaya diyorum çünkü hak da kutsalda piyasa için önemli bir değerdir. ne uzun mevzuymuş ki bir türlü konuyu fenerbahçe-d.kiev maçına getiremedim. aslında sonuçlandıracağım yer de tam orası deyip devam edelim.
avrupalı, modern kafalar inceci. her ne yapacaksa orta doğulular gibi kör göze parmak sokarak yapmıyor. adamların ülkesi işgal edilmiş. takımları avrupa liglerinde oynuyor. avrupalılar ukraynanın yanında. önümzdeki kışta çiddi enerji sıkıntıları gündemde. elbette ülkenin takımının yer alacağı turnuvalar maç önü maç sonu gündem olacak. gündem edilir. hatta destan yazılır. ki biz destanlara alışığızdır. bunu iyi anlarız. ve ince ince futbol denilen oyun ayarlandı. destanın biri yazıldı fenerbahçe maçıyla. hatırlayın ki ulusal marş çalınmayan turnuvada ulusal marş çalma toleransıyla. rakip takım taraftarlarınca alkışlanan bir takım bir de. neden? savaştan ve işgale uğramış olmalarından dolayı. her iki maçın hakemi de işi ustalıkla götürüp, hocalarının demogojik laflarıyla UEFA ŞL de bir üst tura yükseldiler. her türlü yoruma açık kapı bırakacak şekilde temiz iş yaptılar. çünkü bu işin uzmanları onlar.
peki şimdi soruyu soralım futbol spor mudur? sporda siyaset var mıdır? d.kievin tur atlaması tamamen siyasi bir iştir. çünkü avrupa kamuoyu futbol ile tekrar savaşı görecek. tekrar doğal gaz, buğday vb sorunlarla yüzleşecek. hele de bizdeki futbol fanatikleri gibiyse avrupalılar, seçime gitmeyen çoğunluksa mesela çok da iyi bir kitleye hitap yolu olacaktır.
son bir not olsun. maçtaki putin sloganları üzerine yazılan çizilen analiz yapan hüküm verenlerin maçı izlemedikleri gibi “an”dan yorum yapmaları çok anlamsız. ilk maçta ukrayna bayrakları ile dolu FB tribünlerini bilmemek demektir bu. ikinci maçta kievli futbolcuların alkışlandıklarını duymamaktır bu. elbette orası bir stadyum, bir kampus değil her tür insan vardır. üstüne üstlük kışkırtıcılık üzerine her iki maçta da elinden geleni arkasına koymayan takımın hareketlerine karşılık anlık refleksle yapılan bir işti. asla onaylanacak bir durum da değil. ama doğruları görmeden, anın fotoğrafına anlamlar yükleyip büyük laflar etmek her sözü gerçeğin dışına iter.
daha da uzatmadan sonuca gelirsek siyaset nefes aldığın her yerdir. oksijensiz bırakan orman talanı, topraksız tarımsız bırakan madencilik, üç kuruşa razı eden kölelik düzeni. ben sporu siyaset diliyle izlemeyi seviyorum. çünkü kanınızı vücudunuzda dolaştırandır. siyaset yapma diyene neden diye sorunuz ya da dik dik bakınız.
