Gece yatağa aç girip sabah kılıcını kuşanmayan adama şaşarım diyen İslam’ı ilk kabul eden sahabilerden biriydi. İslam peygamberi Muhammed kendisine Abdullah adını vermiştir.
Ebu Zer zahitliği ve aynı zamanda üçüncü halife Osman bin Affan’a karşı muhalif tutumu ile bilinmektedir. Ebu Zer, İslam peygamberi ile birlikte Mekke’den Medine’ye hicret eden Muhacir Müslümanlardandır.
Düşündüğünü çekinmeden söyleyen, inancından taviz vermeyen kişi
Tarihçi Wilfred Madelung’a göre, Ebu Zer, Osman bin Affan’ın hilafeti esnasında halifenin gözünden düşmüştür. Osman bin Affan kendi akrabalarını İslam Devleti’nin değişik vilayetlerine vali olarak tayın ediyordu ve onlara beytülmal’den para kaynağı sağlıyordu. Ebu Zer bu davranışın İslam’ın prensiplerine aykırı olduğunu görüşünü savunuyordu.
Zenginlikleri biriktirenlere cehennem ateşini vadeden Kur’an ayetleri okumuştur. Mervan bunun üzerine Ebu Zer’i Osman’a şikayet etmiş ve Osman Ebu Zer’i ikaz etmek amacıyla ona kendi hizmetçisi olan Natil’i göndermiştir, ancak Natil Ebu Zer’i ikna etmeyi başaramamıştır. Osman bir süre Ebu Zer’in muhalefetine sabretmiş, ta ki Ebu Zer halifenin huzurunda, halifenin beytülmal paralarını kullanma usulünü destekleyen Ka’b el-Ahbar’ı kızgın sözlerle yerene kadar. Bunun üzerine Osman Ebu Zer’i azarlamış ve kendisini Şam’a göndermiştir.
Ebu Zer Şam’da da tavizsiz tutumundan vazgeçmeyerek, Osman’ın yeğeni ve Şam vilayetinin valisi olan Muaviye bin Ebu Sufyan’ın şaşaalı yaşam tarzını ve savurganlığını tenkit etti. Bunun üzerine Medine’ye geri gönderildi. Beytülmal’dan yapılan usulsüz harcamalarını yine de tenkit etmekten vazgeçmeyince, doksan yaşlarındayken Medine çölü yakınındaki El-Rabaza kentine, eyersiz bir deve üzerinde, sadece tek kızı refakatinde sürgüne gönderildi.
Sürgünde bir olay
Ebu Zer burada insanlardan uzak bir şekilde hayatını sürdürmüş ve Muhammed’in sünnetine sarılmıştır. Rivayete göre onu ziyaret eden bir adam ona şöyle sormuş: “Senin malların nerede?”
Ebu Zer şöyle cevap vermiş: “Ahirette bir evimiz var, servetimizin arasından en iyisini oraya göndeririz.”
Soruyu soran adam Ebu Zer’in neyi kastettiğini anlamış ve bu sefer şöyle demiş: “Ancak bu dünyada bulunduğun sürece bir takım varlıkların olması gerekir.”
Ebu Zer bunun üzerine, “Bu dünyanın sahibi bizi burada bırakmayacaktır” diye cevap vermiş.
Aynı şekilde Suriye emiri Ebu Zer’e geçimi için 300 Dinar para gönderdiğinde, Ebu Zer “Emir bu parayı benden daha fazla hakkedecek bir kul bulamaz mıydı” sözleriyle iade etmiş.
Ebu Zer sade yaşamına devam ederek hicri 32 yılında ölene kadar kendini Allah yoluna adamıştır.
Madelung’a göre, Ali bin Ebi Talib, Osman’ın ilk müslümanlardan ve peygamberin en sevdiği sahabilerden olan Ebu Zer’i cezalandırmasını kınamıştı. Ali’nin bu tutumu, halife yasakladığı halde Ebu Zer’i kent sınırına kadar eşlik edip, onu en iyi dileklerle ve hürmet göstererek sürgüne göndermesinden de anlaşılmaktadır. Ebu Zer’e iyi davranmak için halifenin yasağını çiğnemeyi göze almıştı.
Kökeni
Ebu Zer dünya nimetlerinden uzak ve İslam dinini kabul etmeden önce bile tek tanrılı inanca sahip biri olarak tarif edilmektedir. Kabilesi küçük ve fakir olduğu için, Mekkeliler arasında yüksek bir mevkiye sahip değildi. Gifar kabilesi, Mekke ve Medine’nin batısında kurulmuş olan Kinane kabilesinin bir koluydu.
kaynak: wikipedia
