insan balık avlamayı öğrenince olta ile insan avlamayı akıl etti. tanrı olduktan sonra. solucanlara üşüşen balıkları avlamak gibi bişeydi bu. kıyıya gelen avcı tanrılar oltalarını çıkardı. uçlarına iğnelerini taktı.
iğnelerden birine hilal taktı, diğer oltanın iğnesine haç taktı. üçüncüsüne de taktı dördüncüsüne de taktı. diğerlerinde de. başka başka simgeler. dinlere ait, ırklara ait. hepsinin tadı kokusu bir diğerinden çok daha iyiydi onlara göre. kendilerine göre. oysa bunun öyle olmadığını bilen çok az tanrı kişisi vardı ve çok hoşlarına gidiyordu bu durum. avladıkları bu insanlar değildi aslında. dünyanın nimetleri denilen kaynaklarıydı. suyuydu, havasıydı en son elde kalan ama olsun.
kirlettiği suda besin bulamayan balıklar gibi her bir iğneye onlarca insan yapıştı. kaygısızca çekti. tuttuklarını havuzlarına koyuyordu. aynı havuza. bir birlerini öldürüyorlar, kin büyütüyorlardı. düşmanlık besliyorlardı. olabildiğince obez düşmanlık.
bu tanrı insanların ya da insan tanrıların bir ırkı, dini yoktu aslında. onların inandıkları, bildikleri vampir gibi kan emmekti. öyle hayatta kalıyorlardı. böyle tanrılıkları devam ediyordu.
