insan insanı zor zamanda tanırmış. öfkeyle, kinle büyütülen, uyuşturulan zihinler de bunu bugünlerde anlamış mıdır bilmiyoruz ama hayat en büyük öğretmenliğini yine gösterdi.
kendimizden başkasını düşman görmeye, hatta canlı bile saymamayı öğretildiğimiz coğrafyada insan oldu insanın yanında olan. depremden dakikalar önce birbirine kin besleyen insanlarımız öyle bir kenetlendi ki hiç bir kuvvet ayıramaz. elbette insan duygusu ilginçtir ve bu duyguyu yönetenler iş başına çıkana kadar. haluk leventten oğuzhan uğura, cem yılmazdan mert fırata, belediyelere, futbol takımlarından youtuberlara kadar el ele verdik hepimiz. gerçekten hepimiz olduk biz siz değil. tam da insanlığın de halinde buluştuk. keşke bu buluşma böylesi acı verici olaydan sonra olmasaydı. keşke bundan sonra da ismin den halini zihnimizden hayatımızdan silip atsak. sadece kötülüklerde den halinde olabilsek.
sadece halkımız olarak değil toplumumuzca sevilmeyen kimilerince nefret edilen yunan, israil ekipleri başta olmak üzere tüm yabancı kurtarma ekipleri yanımızdaydı. yetmedi metalicası madonnası bile milyar liralar bağışlarla acılarımızı azaltmak için destekteler. kimileri allahın lütfunu düşünür olsun her dertte. kimileri şimdi siyaset zamanı değil deyip gündelik siyasetten denkleminden hiç uzaklaşmazken üstelik. ayrıca tarımdan gıdaya, şehirleşmeden ormanı korumaya, tarihi eserlere sahip çıkmadan soluduğumuz havanın niteliğini belirleyen her şey siyaset eliyle tanzim edilir. bunu da kenara not edelim. nefretin değil dostluğun dayanışmanın, kinin değil insanlığın, paranın değil yüreğin büyüklüğünü yaşatanlar eksik olmasın yeryüzünden.
ben bir kez daha sorunun insanlarda haklarda olmadığını gördüm. bir kez daha zor zamanlarda kimin kim olduğunu gördük. insan da yaşar insanlık da yeter ki gözümüzde yaşamı tercih edenleri görelim. zor zamanda öğrendiklerimizi unutmayalım.
